Powrót

Dogoterapia pomocna w leczeniu poudarowym

Ciało po udarze 2022.03.14 Zespół Redakcyjny

Pozytywny wpływ regularnego kontaktu ze zwierzętami na organizm człowieka został zaobserwowany już wiele lat temu. Obecnie terapeutyczny wpływ psów wykorzystywany jest w rehabilitacji wielu schorzeń. Przyspiesza leczenie oraz zwiększa jego efektywność.

Historia dogoterapii – kiedy powstała?

Terapeutyczny wpływ obcowania ze zwierzętami został zaobserwowany w latach 70. dwudziestego wieku. Pierwszymi osobami, których rehabilitacja stała się efektywniejsza dzięki regularnym kontaktom z psami i kotami, byli żołnierze powracający z wojny. Obserwowanie i głaskanie zwierząt pozytywnie wpływało na motywację do ćwiczeń oraz przyspieszało rehabilitacje. Obecność psów działała uspokajająco. Obniżała napięcie oraz ciśnienie. Dogoterapia stała się jedną z najpopularniejszych odmian zooterapii, a w Polsce praktykowana jest od 1987, choć Polski Związek Dogoterapii powstał dopiero w 2004 roku. Jedynym stałym przeciwskazaniem do prowadzenia terapii z pomocą zwierząt jest alergia lub agresywne zachowanie względem psów. Rasy psów biorących udział w dogoterapii powinny być opanowane i chętnie obcujące z człowiekiem. Szkolenie takiego psa jest czasochłonne i rozpoczyna się już w ósmym tygodniu jego życia.

Na czym polega dogoterapia?

Zajęcia z dogoterapii przeprowadzane są zwykle w niewielkich grupach, liczących jedynie kilka osób. Psy wykorzystywane do tych ćwiczeń są zawsze łagodne i pogodne, co pozytywnie wpływa na obniżony nastrój osób rehabilitowanych. Opiekunowie i rehabilitanci zachęcają pacjentów do zabawy z psem, wykonywania ćwiczeń ruchowych oraz wydawania im poleceń. Zadania są każdorazowo dopasowywane do możliwości chorego tak, aby jednocześnie stanowiły wyzwanie i dawały poczucie zadowolenia.

Obszary dogoterapii

Rola psa w rehabilitacji po przebytym udarze mózgu może dotyczyć różnych aspektów życia. Samo obcowanie ze zwierzęciem, głaskanie i nawiązywanie więzi pozytywnie wpływa na nastrój i dobrostan psychiczny. Dzięki temu chory chętniej i aktywniej uczestniczy w rehabilitacji. Ogranicza lęk i negatywne myśli wywołane nagłą zmianą stanu zdrowia.

We współpracy z fizjoterapeutą, dogoterapia może wspierać także aktywizację ruchową chorego. W zależności od indywidualnych możliwości mogą być to proste czynności, takie jak głaskanie, ale także wspólne spacery. Karmienie psa prosto z dłoni może natomiast stanowić część rehabilitacji poprawiającej zdolności manualne.

Kontakt z psem pozwala także na ćwiczenie wymowy i poszerzanie słownictwa, poprzez formułowanie prostych komunikatów w kierunku zwierzęcia. Przebywanie ze zwierzęciem pozytywnie wpływa także na blokady społeczne, utrudniające kontakt z ludźmi w najbliższym otoczeniu. Opieka nad zwierzęciem wiąże się z koniecznością wykonywania szeregu czynności. Psa należy karmić, wyprowadzać, bawić się z nim. Stanowi to zewnętrzną motywację do aktywizacji ruchowej i zmniejsza poczucie izolacji społecznej. Zmniejsza także uczucie niepokoju i pozwala na odczuwanie sprawczości oraz odpowiedzialności.

Wpływ dogoterapii na pacjenta

Regularny kontakt z psem pozytywnie wpływa na nastrój oraz motywację do ćwiczeń. Pacjenci stosujący dogoterapię zauważają zmniejszenie się dolegliwości bólowych, obniżenie stresu i lęku, ale także zwiększa się poziom oksytocyny. Interakcja ze zwierzęciem pozytywnie aktywizuje i zachęca chorych do wysiłku fizycznego. Dotyk, głaskanie, spacery oraz nowe bodźce związane z obecnością psa, zwiększają efektywność prowadzonego leczenia oraz rehabilitacji.

Konsultacja
Dr n. med. Małgorzata Dec-Ćwiek

Przeczytaj także:

ALL-PL-000309